Dziś, niestety, króciutka trasa, bo na plecach czuję oddech goniących mnie terminów oddania tłumaczeń. Dwa długie - całodniowe wyłączenia internetu w jednym tygodniu, to katastrofa, zaległości straszne, więc przyjemności musiałam zmniejszyć do minimum. Ech... Ale przecież kiedyś znów pojadę dalej :)

Burze przetaczają się codziennie. Dzisiejsza znów napędziła mi stracha, ale kiedy w końcu sobie poszła, postanowiłam wskoczyć na rower i ucieszyć się swobodą. Było dość późno, ale przecież nie planowałam dalekiej podróży. Ot, takie małe przewietrzenie ciała i mózgu, który nie chce pracować. Oj, nieładnie.

Asfalt rozgrzany, parujący po burzy, a na nim dzielni wędrowcy - ślimaki.


W Łasku, który był celem mojej wyprawy, zatrzymałam się w barze nad jeziorem, żeby wypić coś chłodnego. Widok, jak z landszaftu, rozleniwiający.

Zdjęcie marnej jakości, ale lepszego nie udało mi się zrobić komórką.

Wróciłam do domu przy świetle zachodzącego słońca.

Lipiec zmierza ku końcowi, a to dopiero pierwszy wpis w tym miesiącu. Nie wpisywałam króciutkich wypadów do kiosku czy do sklepu. Trochę mi było głupio, że takie krótkie, ale może szkoda, bo kilometrów by się kilka zebrało.
Korzystając z dzisiejszej przedpołudniowej suchej pogody wybrałam się do kościoła na rowerze.
Wracając wpadłam na chwilę do lasu.

A tam - jagody na krzaczkach - duże, soczyste i kwaśne. Borówki czerwieniejące, niektóre już zupełnie dobre.

Oraz grzybki ukryte w jagodach.


To wszystko przy samej drodze.
Późniejsze próby zsiadania z roweru w celu poszukania grzybów torpedowały stada komarów.
Na szczęście jazda na T-34 po liftingu dokonanym przez Misiacza jest jeszcze większą przyjemnością, niż przed liftingiem, więc nie złorzeczyłam im. Następnym razem trzeba się czymś przeciwkomarowym wypsikać.

Wycieczka bardzo przyjemna, przerwana awarią w postaci sznurka od ulubionej torebki wkręconego w kółka zębate. Szczęśliwie, miłe panie ze sklepu w Klasztornym pożyczyły śrubokręt. Sznurek udało się wyjąć i wrócić do domu na rowerze.
Jest sporo fajnych zdjęć. W komórce. Następna awaria - tym razem nie udało się przenieść ich do komputera.
Ech, taki widać dzień.
Wczoraj (21 lipca) udało się odzyskać zdjęcia z komórki. Bez szczególnych zabiegów. Ot, foch minął po prostu. Jak to foch ma w zwyczaju.
Oto zdjęcia:

T-34 pozuje do fotografii.

Rozkwitający łubin. Trochę niesamowity widok.

Jaskrawoniebieska ważka.

Rumiankowe pole.

Dzisiejsza droga do kościółka w Łasku w otoczeniu kwitnących akacji i ich oszałamiającego zapachu.

Zerwałam kilka kwiatków, żeby zrobić pyszny podwieczorek, a może kolację?

Wystarczy zanurzyć taką kiść w cieście naleśnikowym, rzucić na rozgrzany olej, podsmażyć na chrupiąco i wcinać z rozkoszą :).
Swoją drogą, czy to trochę nie za wcześnie na pełen rozkwit?
Co prawda kiedyś słyszałam, że z powodu piłkarskich igrzysk, wakacje szkolne mają zacząć się wcześniej w tym roku, ale po pierwsze, nie wiem, czy ten pomysł jest realizowany, a po drugie - czyżby akacje też o tym słyszały?
A na koniec jeszcze przydrożny łubin: