Wybrałam się w ten cudny dzień złoto-jesienny na podziwianie widoków, mając maleńką nadzieję na znalezienie grzybów w odkrytej ostatnio grzybnej brzezinie.


Hmm, widoki przepiękne, a grzyb taki jak nadzieja, nieduży kozak. Ale najważniejsze, że był :) i dał się znaleźć.

Rozpadało się. Trochę szkoda, pojeździć na rowerze raczej się nie da.
Za to ten deszcz obiecuje obfite grzybobranie :)
Wybrałam się na spacer.

Oko w oko spotkałam się z brzózką.

Mimo deszczu spacerek był udany.

Żurawie zniknęły. Ale słychać ich krzyki. Jakiś czas temu odkryłam miejsce ich zgromadzenia. Postanowiłam sprawdzić, czy tam są i ucieszyć się nimi, póki jeszcze nie odleciały na dobre.
Trasa przyjemna: dom - Breń - Klasztorne - dom.

Pogoda dopisała pięknym słońcem, przyroda prezentuje się w coraz ładniejszych barwach,

a po drodze spotkała mnie miłe niespodzianka

w brzozowym lasku.

Na koniec odnalazłam żurawie.

Są jeszcze! Jak to dobrze.

Taki mały żart. Jeszcze jedna mała wycieczka i uzbieram. Pewnie, gdybym miała licznik, ta wiekopomna chwila nastąpiłaby już dziś.
Znów króciutka trasa do Łaska i z powrotem. Czas najwyższy wprowadzić zmiany w organizacji swojego czasu. Znów pilny termin tłumaczenia przywołał mnie do domu.
Zresztą, po porannych przejaśnieniach niebo zachmurzyło się i raczej można spodziewać się deszczu.
Dobrze, że właściwie już jest po żniwach. Świetnie wyglądają bele siana, leżące na polu. Jakby dziecko olbrzyma porozrzucało klocki.

I jeszcze roślina, która pięknie pachnie, obrasta obficie wszystko, co znajdzie na swojej drodze, ma owoce przypominające ogórki z kolcami. Niestety, nie wiem, jak się nazywa.

Tak wygląda z bliska.